Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Φεβρουάριος, 2011

Το διαχρονικό όραμα των Ριζοσπαστών για κοινωνική αλλαγή

Εικόνα
Στις αρχές του 1849, κυκλοφορεί στην Κέρκυρα η εφημερίδα «Πατρίς», όργανο του Κόμματος των Μεταρρυθμιστών, που πίστευαν ότι το καθεστώς της σαραντάχρονης ήδη βρετανικής προστασίας στα Επτάνησα χρειαζόταν φιλελεύθερες αλλαγές αλλά δεν επιθυμούσαν την Ένωση με την Ελλάδα. Η «Πατρίς» έρχεται πολύ συχνά σε αντιπαράθεση με τον «Φιλελεύθερο», την εφημερίδα του Ηλία Ζερβού-Ιακωβάτου που κυκλοφορεί στην Κεφαλονιά, και υποστηρίζει με θέρμη την Ένωση με την Ελλάδα. Ειρωνικά, η «Πατρίς» χαρακτηρίζει τον Ζερβό και τους ομοϊδεάτες του «Ριζοσπάστες», μεταφράζοντας στα ελληνικά των όρο radicals ή radicales που αναφερόταν στα ομώνυμα πολιτικά κινήματα που είχαν αναπτυχθεί στα τέλη του προηγούμενου αιώνα στην Αγγλία και τη Γαλλία. Ο χαρακτηρισμός φαίνεται ότι αρέσει στους κεφαλονίτες συντάκτες του Φιλελεύθερου, και ο Γεράσιμος Μαυρογιάννης απαντά: αποδέχεται τον χαρακτηρισμό και υπογράφει «Εις Ριζοσπάστης Κεφαλλήν». Συχνά είναι χρήσιμο να ακούς τους χαρακτηρισμούς που σού προσάπτουν οι αντίπαλοί σ

"Ιμπρεσσιόνες" ενός ερωτευμένου ποιητή

Εικόνα
Τι τρελλός να σου διαβάσω τα τραγούδια μου για σένα! Δε μπορώ πια να ησυχάσω- μια μεγάλη αμφιβολία μυστικά, ύπουλα με τρώει: Μένανε αγαπάς σταλήθεια ή λατρεύεις τον εαυτό σου μέσα στα τραγούδια μου; Αντίοχος Ευαγγελάτος, Ιμπρεσσιόνες , αρ. XXV "Λειψία. Άνοιξη 1924- Άνοιξη 1925". Η Ευρώπη βρίσκεται ανάμεσα σε δύο χειμώνες. Για να είμαστε ακριβολόγοι, στο Μεσοπόλεμο. Η Ελλάδα, νικήτρια κατά τα άλλα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, έχει ζήσει το μεγάλο σοκ της Μικρασιατικής Καταστροφής, και προσπαθεί να προχωρήσει αφομοιώνοντας τις συνέπειές της: τα δύο εκατομμύρια περίπου πρόσφυγες και τη συρρίκνωση του Μείζονος Ελληνισμού. Στη Γερμανία, χαμένη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, την ίδια εποχή ανθίζει το πείραμα της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, μα παράλληλα εν κρυπτώ κυοφορείται το αβγό του φιδιού. Η τέχνη δεν μπορεί, ασφαλώς, να μένει αδιάφορη στις τρομακτικές ιστορικές εξελίξεις. Μαζί με τα ερείπια του Πρώτου Π

Πώς να μιλήσεις στα παιδιά για... Ιστορία;

[ Αυτό το κείμενο γράφτηκε με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του (δάσκαλου) Άκη Λαδικού "Μαθητεία στη Ζακυνθινή Ιστορία" (εκδόσεις Τρίμορφο, 2006), που έγινε στις 10-12-2006 στο Πνευματικό Κεντρο του Δήμου Ζακυνθίων, στον ωραίο Τζάντε... Τότε, αναρωτιόμουν χωρίς να έχω καμμία σχέση με την εκπαίδευση. Σήμερα, εξακολουθώ να αναρωτιέμαι...] Τα παιδιά δεν έχουν μνήμη Τους προγόνους τους πουλούν Κι ότι αρπάξουν δεν θα μείνει Γιατί ευθύς μελαγχολούν Οι στίχοι είναι του Μάνου Χατζιδάκι, απόσπασμα από το γνωστό μας τραγούδι «Τα παιδιά κάτω στον κάμπο», που πρωτοακούστηκε στην ταινία “Sweet Movie” του Ντούσαν Μακαβέγιεφ, το 1974. Αυτοί οι στίχοι μου έρχονται στο μυαλό κάθε φορά που πρέπει να μιλήσω για τη σχέση των παιδιών με την Ιστορία. Στο σχολείο μαθαίναμε ότι η Ιστορία είναι η γνώση του παρελθόντος. Πώς θα μάθεις όμως το παρελθόν σου όταν ο ίδιος δεν έχεις παρελθόν; Θυμάμαι τον εαυτό μου, μικρό παιδάκι – το πρώτο μάθημα Ιστορίας που είχαμε κάνει στο σχολείο ήταν ο