Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Φεβρουάριος, 2012

"Τι είναι η διάρρηξη μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας;" [B. Brecht]

Πάλι ανατρέχω σ' ένα παλιό κείμενο... Είχε δημοσιευτεί το 2008, 15 Οκτωβρίου, στο παλιό μου ιστολόγιο.. Τότε η διεθνής κοινότητα σειόταν από την οικονομική κρίση και η χώρα μας κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου καθώς οι κυβερνώντες μάς διαβεβαίωναν ότι η "ισχυρή" μας χώρα είναι απολύτως θωρακισμένη απέναντι σ' αυτή τη διεθνή λαίλαπα, ότι δεν κινδυνεύει. Τότε κι εγώ δεν μπορούσα να φανταστώ τί θα συνέβαινε στη δικιά μου χώρα, λιγότερο από δύο χρόνια μετά. Αν κάποιος μού έλεγε ότι θα είχαν συμβει όλα αυτά που ζήσαμε από το πρώτο μνημόνιο ώς σήμερα, σίγουρα θα τον αναγόρευα υποψήφιο για βραβείο sci-fi λογοτεχνίας. Τα ζήσαμε όμως όλα αυτά. Και τα ζούμε. Έτσι, σκάλισα τον σκληρό μου δίσκο και ανεβάζω ξανά αυτό το κείμενο ακριβώς όπως ήταν τότε, αφού θα μπορούσα να το είχα γράψει έτσι και σήμερα που μιλάμε... Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι και τότε, αλλά και πριν φύγω από την Αθήνα, υπήρχαν άνθρωποι, όχι τόσο πολλοί, που ζούσαν στα χαρτοκιβώτια και έψαχναν στα σκουπίδια. Α

Δεν θα ξαναερωτευτώ [.-] [!] […] [?] [Ctrl+A] [Delete]

( To κείμενο γράφτηκε το 2007 - είχε "ανέβει" σε ένα ανώνυμο μπλογκ που διατηρούσα τότε, και δεν υπάρχει πια. Μέρες που είναι, χρειαζόμαστε λίγο χιουμοράκι παραπάνω... Όπως έλεγα και τότε: Αφήνω λοιπόν τον σοβαρό εαυτό μου (ποιον;) στην άκρη δι' ολίγον και βουρ στην ψυχανάλυση). Λοιπόν, το παίρνεις απόφαση ότι είσαι στο στάδιο της αποθεραπείας... Το εγκεφαλογράφημά σου έχει αρχίσει να σταθεροποιείται εκεί που είναι συνήθως (κοντά στο flat line), το καρδιογράφημά σου επίσης επηρεάζεται σιγά σιγά πλέον μόνο από την καλή ή την κακή σου χοληστερίνη και όχι την καλή ή την κακή σου μέρα... Σ' αυτό συντελεί ότι έχεις να δεις καιρό το αντικείμενο του πόθου και επιπλέον έχεις αρχίσει να σκέφτεσαι λογικά. Βάζεις το πρώτο σύμβολο ( τελεία και παύλα ) και κάνεις την ηρωική δήλωση. ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΕΡΩΤΕΥΤΩ.- Έπειτα, αρχίζεις να νιώθεις ότι αυτή η απολυτότης αρχίζει να κλονίζεται - τα υποστυλώματά της είναι σαθρά και οι σεισμικές δονήσεις (ή οι καλικάντζαροι που πριονίζουν την ψυχική

Τα λυπημένα μάτια

Εικόνα
Τα συναντάς παντού, όλο και πιο πολύ στον χώρο του σχολείου, μέσα στην αίθουσα και έξω απ’ αυτήν. Η παρουσία τους δεν εξαρτάται από τη μέρα και την ώρα: Τα βλέπεις στο διάλειμμα, τα βλέπεις στις εκδρομές, τα βλέπεις μέσα στην τάξη ακόμα και την ώρα του χαβαλέ, τα βλέπεις στις γιορτές, στην προσευχή, την ώρα που τα παιδιά πηγαίνουν στα λεωφορεία, τα βλέπεις την ώρα των εξετάσεων, που δήθεν είναι καρφωμένα πάνω στη φωτοτυπία με τα θέματα. Συνήθως μπορείς να τα δεις καλύτερα σε ανύποπτο χρόνο, όταν εκείνα κοιτούν κάπου αλλού, όταν εσύ, ο δάσκαλος, δεν έχεις το αποκλειστικό προνόμιο της προσοχής τους. Είναι εκεί τα λυπημένα μάτια. Κι είναι πολλά, και γίνονται ακόμα πιο πολλά. Καμιά φορά θεωρείς ότι πίσω από αυτά κρύβεται αδιαφορία, έλλειψη επιμέλειας και ενδιαφέροντος, ενδεχομένως και αναισθησία, ή ακόμη και περιφρόνηση προς εσένα, τον δάσκαλο, επειδή θεωρείς θεμελιώδες σου δικαίωμα και αντίστοιχα θεμελιώδη υποχρέωση των παιδιών να προσέχουν εσένα και μόνο εσένα, που τάχθηκες να το