Ένας πατέρας στο γιο του - Carl Sandburg

Ένας πατέρας στο γιο του

Carl Sandburg (1878-1967)

(A father to his son)

Ένας πατέρας βλέπει το γιο του

– κοντεύει πια να γίνει άντρας…

Τι πρέπει να πει σ’ αυτό το γιο;

«Είναι σκληρή η ζωή. Γίνε ατσάλι! Γίνε βράχος!»

Κι αυτό θα τον κρατάει ορθό στις καταιγίδες

Και θα τον στηρίζει στην ανιαρή μονοτονία

Κι οδηγός του θα ‘ναι στις ξαφνικές προδοσίες.

«Η ζωή είναι μαλακό, εύφορο χώμα. Γίνε πράος, ήρεμα προχώρα!»

Κι αυτό, επίσης, μπορεί να βοηθήσει.

Τα κτήνη εξημερώθηκαν εκεί που τα μαστίγια πέσαν κάτω.

Κι ένα λουλούδι αδύναμο

που σ’ ένα μονοπάτι μεγαλώνει

μπορεί καμιά φορά ακόμα κι ένα βράχο να συντρίψει

και στα δυο να τον χωρίσει.

Η ισχυρή βούληση μετράει.  Μετράει όμως κι ο πόθος.

Μετράει κι η πλούσια, γαλήνια επιθυμία.

Τίποτα δεν έρχεται χωρίς μια πλούσια επιθυμία.

Πες του πως τα πολλά λεφτά έχουν σκοτώσει ανθρώπους

Και τους αφήσανε έτσι, πεθαμένους,

χρόνια πριν τους θάψουνε στο χώμα.

Του κέρδους το κυνήγι, μακριά απ’ τις λίγες, εύκολες ανάγκες

Κάποτε μεταμόρφωσε αρκετά καλούς ανθρώπους

Σε στεγνά, ματαιωμένα σκουλήκια.

Πες του πως ο χρόνος, σαν κάθε πράγμα,

μπορεί να σπαταλιέται.

Πες του νά ‘ναι βλάκας κάθε τόσο.

Και να μη ντρέπεται που ήτανε βλάκας.

Μονάχα να μαθαίνει από κάθε του βλακεία

Ελπίζοντας πως δεν θα ξανακάνει καμιά

απ’ τις βλακείες τις φτηνές

Κι έτσι να καταλάβει από πρώτο χέρι

Έναν κόσμο που μετράει πολλούς βλάκες.

Πες του, τακτικά, να μένει μόνος του

Κι ενώπιος ενωπίω να ‘ρχεται με τον εαυτό του.

Και, πάνω απ’ όλα κανένα ψέμα μην του πεις για τον εαυτό του,

όποια κι αν θα ‘ναι τα ψέματα τ’ ανώδυνα

κι οι ασπίδες προστασίας που εκείνος θα σηκώσει

απέναντι στους άλλους.

Πες του: η μοναξιά θα γίνει δημιουργία

μονάχα όταν εκείνος είναι δυνατός

και πως οι αποφάσεις οι τελειωτικές

σε σιωπηλά δωμάτια παίρνονται.

Πες του να ‘ναι αλλιώτικος από τους άλλους

Αν «αλλιώτικος» σημαίνει

να ‘ναι ήρεμος κι αληθινός

Άστονε, να περάσει κάποιες μέρες τεμπελιάζοντας

για να ψάξει τα βαθύτερά του κίνητρα.

Άστον να ψάξει βαθιά,

να βρει τι είναι αυτό που είναι γεννημένος να κάνει.

Τότε, μπορεί και να καταλάβει τον Σαίξπηρ

Και τους αδελφούς Ράιτ, και τον Παστέρ,

και τον Παβλόφ, και τον Μάικλ Φαραντέι,

κι όλους εκείνους που η φαντασία τους η ελεύθερη

έφερε αλλαγές σ’ έναν κόσμο

που απεχθάνεται την αλλαγή.

Θα νιώσει μόνος, όσο χρειάζεται

Για να’ χει το χρόνο για κείνο το Έργο

Που θα ξέρει πως είναι

Το Δικό του.

(μετάφραση Η.Τ.)

Ο Carl Sandburg (1878-1967), σουηδικής καταγωγής, γεννήθηκε στο Galesburg του Ιλλινόις, στις ΗΠΑ. Από δεκατριών χρόνων παράτησε το σχολείο για να δουλέψει οδηγός σε γαλατάδικο, σε κουρείο, σε αγροκτήματα, σε ξενοδοχεία, σε οικοδομές. Κάποια στιγμή, και μετά από μια σύντομη περίοδο κολλεγιακών σπουδών, έπιασε δουλειά ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Chicago Daily News. Ήταν η αρχή μιας μακρόχρονης και επιτυχημένης καριέρας στην Αμερική, παρά τις σοσιαλιστικές του ιδέες. Έγραψε παιδικά βιβλία, ποιήματα, βιογραφίες, συνέλεξε και εξέδωσε λαογραφικό υλικό και κέρδισε τρία βραβεία Πούλιτζερ (δύο για την ποίησή του και ένα για τη βιογραφία του Αβραάμ Λίνκολν) ενώ ήταν ένας από τους πρώτους «τραγουδιστές» folk μουσικής στις αμερικανικές πόλεις.

Ο Carl δεν είχε ποτέ γιο… Απέκτησε τρεις κόρες…