Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Οκτώβριος, 2013

Το τραγούδι του

Εικόνα
Καμιά φορά σκέφτομαι πώς θα φαινόταν από μακριά ο κόσμος μας αν μπορούσαμε να δούμε, τη νύχτα, εκεί που όλοι κοιμούνται, το φως από τις ψυχές των ανθρώπων να φεύγει από το σώμα τους και να ταξιδεύει εκεί που πηγαίνουν τα όνειρά τους. Νιώθω πως εκείνο το ταξιδιάρικο και ονειρικό φως θα είχε πολύ περισσότερα χρώματα απ’ όσα εμείς μπορούμε να δούμε με τα μικρά μας μάτια, μέσα στον πεπερασμένο, στενό μας ορίζοντα. Και καμιά φορά τα μάτια μας είναι τόσο κουρασμένα που δεν προλαβαίνουν να χαρούν τόσες και τόσες μοναδικές αχτίδες που κάθε στιγμή ξεπηδούν από παντού.

Το θέατρο στα Επτάνησα (1864-1900)

Εικόνα
[Δημοσιεύτηκε με τον τίτλο " ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΑ  ΕΠΤΑΝΗΣΑ 1864-1900 - ΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΡΑΞΗ στα πρακτικά του Επιστημονικού Συνεδρίου "Η Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα 1864-2004 (Ακαδημία Αθηνών - Βουλή των Ελλήνων, 2004), τόμος Β' (Ιδεολογία - Πολιτισμός, Αθήνα, 2006, σελ. 537-569)] Το εσωτερικό του θεάτρου "Κέφαλος" του Αργοστολίου πριν τους σεισμούς του 1953 1.       Εισαγωγικά 1.1   «Μακροσκοπική» φύση της εξέτασης: Η πολιτισμική συμπεριφορά μετά από πολιτειακή μεταβολή. Οφείλω να σας ομολογήσω εξ’ αρχής ότι η παρούσα ανακοίνωση δεν φιλοδοξεί να κομίσει νέα στοιχεία στην ιστοριογραφία του Νεοελληνικού Θεάτρου, που, σε ό,τι αφορά τον χώρο των Επτανήσων έχει ευτυχήσει να έχει δει και να εξακολουθεί να βλέπει εξαιρετικές μελέτες (του Σπύρου Ευαγγελάτου για την Κεφαλονιά, της Γλυκερίας Πρωτοπαπά – Μπουμπουλίδου για τη Ζάκυνθο, του Πανταζή Κοντομίχη για την Λευκάδα, και του Δημητρίου Καπαδόχου για την Κέρκυρα, αλλά και

Δυο μεγάλες, μικρές στιγμές...

Εικόνα
Δυο κείμενα από ένα παλιό μου ιστολόγιο, γραμμένα σε δυο διαφορετικές χρονικές στιγμές, για ένα παιδάκι απ' αυτά που η κοινωνία τα ξεχνάει, ή κάνει πως δεν τα βλέπει. Επειδή δεν "χωρούν" στα μέτρα της. Επειδή γεννήθηκαν αλλιώτικα από αυτό που κάποιοι έχουν ορίσει ως "συνηθισμένο" ή (ακόμη χειρότερα) "φυσιολογικό". Δυο πολύτιμες για μένα στιγμές,  από εκείνες που η ζωή φέρνει αναπάντεχα μπρος μας, και μας κάνει να καταλαβαίνουμε ποια πράγματα αξίζουν αληθινά... Δούλευα τότε στη Βιβλιοθήκη του Αργοστολίου, και ούτε που φανταζόμουν ότι λίγο καιρό μετά... θα πήγαινα κι εγώ, ξανά, σχολείο... Σάββατο, 23 Φεβρουαρίου 2008 Η ζωή καμμιά φορά τα φέρνει έτσι ώστε μερικές μεγάλες χαρές και συγκινήσεις να έρχονται ανέλπιστα... Ιδίως σε μας που οι ζωές μας είναι συνηθισμένες και λιγάκι βαρετές - αλλά αυτό είναι το δικό μου ιστολόγιο, η δικιά μου καθημερινότητα, δεν έχω άλλη, όσο ασήμαντη κι αν είναι. Οχτώ χρόνια στη δουλειά κλείνω σε λίγες μέρες... Με

Ένα παγκάκι στη Σπιανάδα

Εικόνα
Μάρτης μήνας, συννεφιά, όμορφη πόλη, μεγάλη πλατεία. Απ’ τη μεριά της θάλασσας, το παλιό κάστρο. Απ’ την άλλη, μια πόλη παλιά, σαν παραμύθι που πήγε να κρυφτεί ανάμεσα στον θόρυβο των αμαξιών της καινούριας πόλης και το μόνο που κατάφερε ήταν   να κρύψει εκείνο μέσα στην αγκαλιά του και να γλυκάνει όλες τις αναποδιές, ηχητικές, πλαστικές, ολότελα ανθρώπινες, του καινούριου κόσμου.