Για τα εγκλήματα του κομμουνισμού

Δυο κουβέντες για τη μεγάλη συζήτηση γύρω από τα "εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων", με αφορμή τη σχετική σύνοδο της Εσθονίας.

Κομμουνιστικά καθεστώτα δεν υπήρξαν ποτέ, ποτέ κανένα κράτος δεν έφτασε στο στάδιο του κομμουνισμού, όπως το περιγράφει ο Μαρξ. Το ορθό είναι να μιλάμε για σοσιαλιστικά καθεστώτα.
Κομμουνισμός σημαίνει κατάργηση του κράτους, αταξική κοινωνία, έλεγε ο θείος Κάρολος. Πουθενά δεν τα είδαμε αυτά στον "σοσιαλιστικό" κόσμο.

Υπάρχουν σοσιαλιστικά καθεστώτα που στη διάρκεια του 20ού αιώνα έχουν τεκμηριωμένα διαπράξει ειδεχθέστατα εγκλήματα με εκατομμύρια νεκρούς. Όποιος το αρνείται αυτό απλώς εθελοτυφλεί.

Και ο πατερούλης Στάλιν "καθάρισε" την ΕΣΣΔ από μερικά εκατομμύρια αντιφρονούντες (ανάμεσα στους οποίους και πάρα μα πάρα πολλοί κομμουνιστές και συμμετέχοντες στην Οκτωβριανή Επανάσταση). Ομοίως και ο Μάο στην Κίνα και πολλοί άλλοι "κομμουνιστές" ηγέτες. Και οι δικοί μας 'κομμουνιστές" στον εμφύλιο διέπραξαν φοβερά εγκλήματα. Το μίσος έφερνε μίσος κι αυτό ακόμη περισσότερο μίσος. Το αίμα των αμάχων δεν νομιμοποιείται, απ' όπου κι αν προέρχεται.

Ήταν κομμουνιστές αυτοί επειδή έτσι αυτοαποκαλούνταν; Την απάντηση την αφήνω σε εσάς. Κάθε άνθρωπος δεν χαρακτηρίζεται από το καπέλο που φοράει, αλλά από τις πράξεις του. Οι πράξεις τους έδειξαν ότι σιγά σιγά έγιναν αυτό που μισούσαν: Αυταρχικές εξουσίες που καταπίεσαν και συνέθλιψαν ανθρώπους. Σκότωσαν, φυλάκισαν, εξόρισαν, περιθωριοποίησαν κάθε τί αντίθετο. Αυτό δεν είναι κομμουνισμός.

Δεν αμφισβητώ κάποια επιτεύγματα των σοσιαλιστικών καθεστώτων, που σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν εντυπωσιακά. Αυτό όμως δεν συμψηφίζεται με τις εκατόμβες νεκρών αθώων ανθρώπων στο όνομα μιας ιδεολογίας που μιλάει για ειρήνη, ισότητα, αδελφοσύνη, αλληλεγγύη, ένωση όλων των λαών της γης.

Κάθε μορφής εξουσία έχει να επιδείξει εγκληματικές πράξεις, έχει ξεφύγει από αυτό που λέμε "προνόμιο της νόμιμης βίας", έχει καταπατήσει θεμελιώδη πανανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό δεν νομιμοποιεί την εγκληματική δράση κανενός, δεν νομιμοποιεί το "cosi fan tutti". Οι Ναζί το έκαναν με σχέδιο και πρωτοφανή αγριότητα. Το έκαναν και οι αυτοκράτορες, το έκαναν και το κάνουν μονάρχες, χούντες, και φασιστικά καθεστώτα, και τρομοκράτες, αλλά και Δημοκρατίες - ακόμα και η Αθηναϊκή Δημοκρατία κατέσφαξε αθώους. Αυτό δεν εξομοιώνει τα πολιτεύματα και τις ιδεολογίες. Αλλά και δεν επιφέρει την παραγραφή των εγκλημάτων.

Η Ιστορία ως επιστήμη, οφείλει να ερευνά και να αποκαλύπτει χωρίς προκατάληψη ΟΛΑ αυτά τα εγκλήματα, απ' όπου κι αν προέρχονται. Χωρίς να συμψηφίζει, χωρίς μανιχαϊσμούς του τύπου "εγώ είμαι ο καλός και εσύ ο κακός", "εγώ σκότωσα για καλό σκοπό", "εγώ σκότωσα λιγότερους από σένα". Χωρίς να εξομοιώνει. Ο θάνατος είναι θάνατος. Και κανείς δεν νομιμοποιείται να σκοτώνει πολίτες. Ούτε ο "κυρίαρχος λαός". Ποιος τον εκφράζει; Οι "μπροστάρηδες" ή τα "λαϊκά δικαστήρια" που έστειλαν στο θάνατο ανθρώπους εντός ολίγων λεπτών (και στη χώρα μας)

Η ζωή και η αξία του ανθρώπου είναι το υπέρτατο δικαίωμα. Και κανείς δεν έχει δικαίωμα να την αφαιρεί στο όνομα καμιάς θρησκείας ή ιδεολογίας, στο όνομα κανενός συμφέροντος ή σκοπιμότητας. Όποιος το πράττει, εγκληματεί. Αυτό είναι απόλυτο. Η ζωή, η ελευθερία, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι πάντα πάνω απ' όλα. Τελεία.